Αγάπη είναι να σου δίνω
χωρίς ποτέ να το θυμάμαι,
να με φωνάζεις κι εγώ να `μαι
μες στης ζωής σου την ηχώ.
Αγάπη είναι να σε κλείνω
στα βλέφαρά μου όταν κοιμάμαι
τις νύχτες για να μη φοβάμαι
που λείπεις και σ’ αναζητώ.
Αγάπη είναι να σ’ αγγίζω
κι ο πυρετός μου να μ’ ανάβει
να γίνομαι εγώ καράβι
να ταξιδεύω στ’ ανοιχτά.
Αγάπη είναι να ραγίζω
όταν εσύ θα νιώθεις πόνο
κι όταν με βλέπεις να ματώνω
να κλαις με αναφιλητά.
Λευτέρης Παπαδόπουλος
