Σήμερα έχει γενέθλια ένα εξαιρετικό μυαλό. Ένα μυαλό από εκείνα που μας κάνουν να νοιώθουμε αμήχανα, διότι μας κάνουν να αισθανόμαστε λίγο ηλίθιοι, άθελά τους βέβαια.
Ένα από τα λαμπρότερα πνεύματα της νεότερης Ελλάδος, ένα Βορειοηπειρώτικο τέκνο, ο καθηγητής Φυσικής κ. Δημήτρης Νανόπουλος.
Ο καθηγητής έχει προταθεί δύο φορές για το Νόμπελ Φυσικής, έχει πάρει δεκάδες διεθνείς διακρίσεις ανάμεσα στις οποίες το βαρύνων βραβείο Fermi της Ιταλικής Ακαδημίας Φυσικής και το βραβείο του Ιδρύματος Ερευνών της Βαρύτητας, που εδρεύει στη Μασαχουσέτη των ΗΠΑ.
Είναι ισόβιο μέλος στο Κέντρο Πυρηνικών Ερευνών Ευρώπης (CERN) στη Γενεύη και επί σειρά ετών ανήκε στο ανώτερο ερευνητικό προσωπικό του Κέντρου.
Διετέλεσε ερευνητής στην École Normale Supérieure (στο Παρίσι) και στο Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ των ΗΠΑ. Το 1989 εξελέγη καθηγητής στο τμήμα Φυσικής του Πανεπιστημίου Τέξας A&M, College Station, όπου από το 1992 είναι διακεκριμένος καθηγητής και όπου από το 2002 κατέχει την έδρα Mitchell/Heep της Φυσικής Υψηλών Ενεργειών. Είναι διευθυντής του Κέντρου Αστροσωματιδιακής Φυσικής του Κέντρου Προχωρημένων Ερευνών (HARC), στο Χιούστον, Τέξας, όπου διευθύνει ερευνητικό τμήμα του World Laboratory, που εδρεύει στη Λωζάνη.
Λίγο πολύ αυτά μπορείτε να τα βρείτε στο διαδίκτυο, εγώ θα φωτίσω δύο άλλες πλευρές του. Εκείνη του Βορειοηπειρώτη και εκείνη του διωγμένου από την Ελλάδα.
Διαβάστε λοιπόν τι λέει ο καθηγητής για την Βόρειο Ήπειρο:
"Tο επώνυμό μου δεν είναι Νανόπουλος, είναι Νάκας. Βορειοηπειρώτικο όνομα. Ο παππούς μου, ο Δημήτρης Νάκας, στις αρχές του 20ού αιώνα είχε μεταναστεύσει στη Νέα Υόρκη. Τον Μάρτιο του 1914, όταν έμαθε ότι είχε ξεκινήσει ο Βορειοηπειρωτικός αγώνας, καθώς είχε πολύ πάθος για την πατρίδα του και μια τρελή ματιά για τη ζωή, παράτησε τα πάντα, πήρε το πλοίο και επέστρεψε στην Ελλάδα. Ένιωθε ότι όφειλε να συμμετέχει σε αυτό τον αγώνα. Τότε άλλαξε το επώνυμό του από Νάκας σε Νανόπουλος, επειδή, όπως έλεγε, ακουγόταν πιο ελληνικό. Εκείνη την εποχή γνώρισε και παντρεύτηκε τη γιαγιά μου, τη Σωτήρα. Έκαναν δύο παιδιά. Γεννήθηκε πρώτα η Κασσιανή, και τον επόμενο χρόνο, στις αρχές του 1916, γεννήθηκε ο πατέρας μου Βάιος, στο Σέλσι της Βορείου Ηπείρου. Εννέα μήνες αργότερα, ο παππούς μου Δημήτρης Νανόπουλος σκοτώθηκε, και έτσι ο πατέρας μου δεν τον γνώρισε ποτέ"
Εγώ τον έχω ακούσει να λέει στο ραδιόφωνο: "είμαι ισόβιο μέλος του CERN και ήμουν και εντεταλμένος της Ελλάδος στο CERN (επί ΠΑΣΟΚ), αφού είχα ήδη την επαφή με το ίδρυμα. Μιαν ημέρα άνοιξα ένα e-mail που απευθυνόταν σε "to whom it may concern" δηλαδή γενικά κι όχι σε εμένα προσωπικά. Εκεί διάβασα ότι με αντικατέστησαν με κάποιον άλλο συνάδελφο. Δεν είχαν καν την ευγένεια να μου το έχουν πει πριν"
Σε άλλη συνέντευξη του έχει πει: "οι καθηγητές που διδάσκουν στην Ελλάδα είναι ήρωες. Δεν είναι εύκολο να διδάσκεις φοιτητές και στον επάνω όροφο να φτιάχνουν μολότοφ"
Το λαμπρό αυτό μυαλό πολεμήθηκε από τους συναδέλφους του στην Ελλάδα. Παρόλα αυτά διετέλεσε το 2014 αντιπρόεδρος της Ακαδημίας Αθηνών και το 2015 πρόεδρός της για το 2015.
Χρόνια πολλά κ. καθηγητά, να είστε πάντα καλά, κι ας μην σας έχουν τα παιδιά μας να τα διδάσκετε. Μου λείπουν εκείνες οι μικρές εκπομπές που κάνατε στην τηλεόραση, όπου με απλά λόγια μας μαθαίνατε το θαύμα του σύμπαντος που ζούμε μέσα...
