Μη ρωτάς, κυρ Αναστάση,
τον καημό μου να σου πω.
μπόρα είνα θα περάσει
βάλε τσίπουρο να πιω.
Μη ρωτάς, κυρ Αναστάση,
φέρε και δυο τρεις ελιές,
μπόρα είνα θα περάσει,
μη χειρότερα να λες.
Κάθα βράδυ μπρος στα σκαλοπάτια της
είχα κουραστεί να καρτερώ.
σαν τον ήλιο λάμπανε τα μάτια της
να στα περιγράψω δεν μπορώ.
Μη ρωτάς, κυρ Αναστάση,
που πονά που δεν πονά.
μπόρα είνα θα περάσει,
βάλε τσίπουρο ξανά.
Μη ρωτάς, κυρ Αναστάση,
φέρε και μια πιπεριά.
μπόρα είνα θα περάσει,
θα `ρθει πάλι η ξαστεριά.
