Δώρο του βυζαντινού αυτοκράτορα Αλεξίου Α’ του Κομνηνού προς την Ιερά Μονή Παντοκράτορος στο Άγιο Όρος, αποτελεί η φορητή εικόνα της Παναγίας Γερόντισσας, η οποία γιορτάζει τις 4 Απριλίου.
Σε αυτή η Παναγία απεικονίζεται ολόσωμη σε στάση δέησης. Το προσωνύμιο αποδόθηκε στην εικόνα πολύ αργότερα, σε ένα καθοριστικό για την ονομασία της θαύμα, όταν ακόμη η θέση της εικόνας ήταν μέσα στο Ιερό Βήμα, πίσω από την Αγία Τράπεζα.
Τότε ένας πολύ ενάρετος και μεγάλος σε ηλικία ηγούμενος που γνώριζε πότε θα έρθει το τέλος του, θέλησε να κοινωνήσει των Αχράντων Μυστηρίων. Γι’ αυτό το λόγο είχε παρακαλέσει τον ιερομόναχο που λειτουργούσε εκείνη την ημέρα να συντομεύσει τη Θεία Λειτουργία για να προλάβει να κοινωνήσει, μάταια, όμως, διότι εκείνος καθυστερούσε.
Τότε η Παναγία παρενέβη, προστάζοντάς τον να τελειώσει γρήγορα. Έτσι κι έγινε, ο ηγούμενος κοινώνησε, εκοιμήθη, και εξαιτίας αυτού του περιστατικού η εικόνα απέκτησε την προσωνυμία Γερόντισσα. Κατόπιν η εικόνα μεταφέρθηκε έξω από το Ιερό Βήμα, για να μπορούν να την προσκυνούν οι επισκέπτες της Μονής.
Με έξοδα Κωνσταντινουπολίτισσας αρχόντισσας επενδύθηκε με νεότερο αργυρό κάλυμμα, κατασκευασμένο ύστερα από εκφρασμένη επιθυμία της ίδιας της Θεοτόκου, ενώ το πιθάρι που απεικονίζεται έγινε προς ανάμνηση θαύματος το 17ο αιώνα.
Την εποχή εκείνη το μοναστήρι δεν είχε καθόλου λάδι ενώ οι ανάγκες ήταν πολλές, κι έτσι το εγκατέλειψαν, ώσπου συνέβη το θαύμα. Έπειτα από προσευχές του ηγούμενου στη Γερόντισσα άρχισε να τρέχει λάδι από την είσοδο της αποθήκης όπου φυλάσσονταν τα άδεια πιθάρια. Το λάδι ξεχείλιζε από ένα μόνο πιθάρι – το οποίο σώζεται μέχρι σήμερα – και σταμάτησε να αναβρύζει αφότου γέμισαν όλα τα πιθάρια.
