Ἀλεκτόρων δύο μαχομένων περὶ θηλειῶν ὀρνίθων, ὁ εἷς τὸν ἕτερον κατετροπώσατο. Καὶ ὁ μὲν ἡττηθεὶς εἰς τόπον κατάσκιον ἀπιὼν ἐκρύβη· ὁ δὲ νικήσας εἰς ὕψος ἀρθεὶς καὶ ἐφ' ὑψηλοῦ τοίχου στὰς μεγαλοφώνως ἐβόησε. Καὶ παρευθὺς ἀετὸς καταπτὰς ἥρπασεν αὐτόν. Ὁ δ' ἐν σκότῳ κεκρυμμένος ἀδεῶς ἔκτοτε ταῖς θηλείαις ἐπέβαινε.
Ὁ μῦθος δηλοῖ ὅτι Κύριος ὑπερηφάνοις ἀντιτάσσεται, ταπεινοῖς δὲ δίδωσι χάριν.
Ο Μύθος:
Δύο κόκορες σε ένα κοτέτσι κάνανε μάχη μεταξύ τους, όπως κάνουν όλα τα αρσενικά ζώα διεκδικώντας την επικράτεια του χώρου κ τα θηλυκά.
Ο ένας κόκορας νίκησε, οπότε ο νικημένος ταπεινωμένος πήγε σε μια σκοτεινή γωνιά κ αποσύρθηκε.
Ο νικητής ανέβηκε σε έναν υψηλό τοίχο κ έκραξε μεγαλόφωνα, σαν να έλεγε: εγώ είμαι ο νικητής! σε μένα ανήκει το κοτέτσι! δικές μου όλες οι κότες!
Τότε τον εντόπισε ένας αετός, όρμησε και τον άρπαξε.
Και ο νικημένος κόκορας δεν είχε πια ανταγωνιστή κ είχε όλες τις κότες δικές του.
Ο καθένας που νικά πρέπει να ξέρει ότι υπάρχει πάντα κάποιος δυνατότερος από τον ίδιο. Μόνο από τον Θεό δυνατότερος δεν υπάρχει.
