Στα κούλουμα χαρταετός
το Πάσχα αρνί κερνάει,
τη γης την έσπειρε ο εχθρός
αλις τον που πεινάει...
Σφίξε τη λύπη με το δάκρυ,
την πείνα σου με το ζωνάρι,
φτάσαμε στου γκρεμού την άκρη
κέρνα ψωμί, πλούσιε φουρνάρη.
Στο δρόμο ιδρώτα για νερό
κι η αντηλιά φαρμάκι,
το κλάμα δέντρο λυγερό
ποτίζει με μεράκι.
Σφίξε τη λύπη με το δάκρυ
την πείνα σου με το ζωνάρι
φτάσαμε στου γκρεμού την άκρη
κέρνα ψωμί, πλούσιε φουρνάρη.
Στα κούλουμα λίγο χαλβά,
το Πάσχα ένα τσουρέκι
η γης εσπάρτηκεν βουβά,
γι αλέτρι αστροπελέκι.
Σφίξε τη λύπη με το δάκρυ
την πείνα σου με το ζωνάρι
φτάσαμε στου γκρεμού την άκρη
κέρνα ψωμί, πλούσιε φουρνάρη.
Γιάννης Κακουλίδης
