Των Θεών, Θεών βωμοί,
κάστρα, κάστρα των Πατρίδων,
της Αγάπης περιβόλια,
ξύπνα τα τ’ αθάνατα,
κοσμοπλάστρα μουσική!
Και ξυπνάς κι εσύ, ω μαγεύτρα
περδικόστηθη κυρά,
με τα λόγια προς τ’ αστέρια
τα προσταχτικά.
Κι άφησες του τάφου μέσα
το κορμί του χαλασμού,
και το μνήμα ήταν για σένα
πόρτα λυτρωμού.
Των Θεών, Θεών βωμοί,
κάστρα, κάστρα των Πατρίδων,
της Αγάπης περιβόλια,
ξύπνα τα τ’ αθάνατα,
κοσμοπλάστρα μουσική!
Και σου φέρνω αναστημένους
σε καθρέφτες μαγικούς
τις πεντάμορφες του κόσμου
κι όλους τους καιρούς.
Σάρκα η μουσική μου γίνεται
με την πλάστρα μας φωτιά
και γεννιούνται απ’ τα φιλιά μας
τ’ αψεγάδιαστα παιδιά.
Των Θεών, Θεών βωμοί,
κάστρα, κάστρα των Πατρίδων,
της Αγάπης περιβόλια,
ξύπνα τα τ’ αθάνατα,
κοσμοπλάστρα μουσική!
Κωστής Παλαμάς
