Δε θέλω να με αγαπάς ως αγαπούν οι άλλοι,
μ’ αγάπην ομοιάζουσαν της αύρας τας ριπάς,
το αίσθημα του έρωτος στιγμήν ως άνθος θάλλει,
εδώ υπάρχει θάνατος, αλλού να μ’ αγαπάς.
Αλλού, και που να σ’ αγαπώ, και που δεν είναι μνήμα
Επάνω, κάτω, εις την γην, τας σφαίρας τας λοιπάς.
Παντού ευρίσκεται, το παν θανάτου είναι κτήμα,
παντού υπάρχει θάνατος• εδώ να μ’ αγαπάς.
Εδώ, εδώ, πριν την ζωὴν ο θάνατος μαράνει
και φθινοπώρου πριν ιδείς ημέρας σκυθρωπάς,
ταχὺτερον ο έρως σου ο μέγας θ’ αποθάνει•
πολύ πριν παύσει ἡ ζωή, θα παύσεις ν’ αγαπάς.
Κι εδώ, κι εδώ θα σ’ αγαπώ κ’ υπό την γην κι επάνω,
και εις θανάτου έρεβος κ’ εις βίου αστραπάς,
δεν είναι χώμα ἡ ψυχή• ποτέ δε θ’ αποθάνω.
Είναι ζωή κι ὁ θάνατος οπόταν αγαπάς.
Αχιλλέας Παράσχος
