Ἀνὴρ μεσοπόλιος δύο ἐρωμένας εἶχεν, ὧν ἡ μὲν νέα ὑπῆρχεν, ἡ δὲ πρεσβῦτις. Καὶ ἡ μὲν προβεβηκυῖα αἰδουμένη νεωτέρῳ αὐτῆς πλησιάζειν, διετέλει, εἴ ποτε πρὸς αὐτὴν παρεγένετο, τὰς μελαίνας αὐτοῦ τρίχας περιαιρουμένη. Ἡ δὲ νεωτέρα ὑποστελλομένη γέροντα ἐραστὴν ἔχειν τὰς πολιὰς αὐτοῦ ἀπέσπα. Οὕτω τε συνέβη αὐτῷ ὑπὸ ἀμφοτέρων ἐν μέρει τιλλομένῳ φαλακρὸν γενέσθαι.
Οὕτω πανταχοῦ τὸ ἀνώμαλον ἐπιβλαβές ἐστι.
Μετάφραση Μύθου:
Ένας άνθρωπος μέσης ηλικίας είχε δύο εταίρες: η μία ήταν κάμποσο πιο νέα από τον ίδιο και η άλλη κάμποσο πιο ηλικιωμένη.
Όταν πήγαινε στη νέα, εκείνη ντρεπόταν να πηγαίνει με έναν άνθρωπο που είχε άσπρες τρίχες, και τους τις μαδούσε.
Όταν πήγαινε με την ηλικιωμένη, εκείνη ντρεπόταν να πηγαίνει με έναν άνθρωπο που φαινόταν νεότερος, γι' αυτού του μαδούσε τις μαύρες τρίχες (ο άνθρωπος μέσης ηλικίας έχει και μαύρες και άσπρες τρίχες).
Έτσι, η μία του μαδούσε τις άσπρες τρίχες και η άλλη του μαδούσε τις μαύρες ώσπου ο άνθρωπος κατάντησε φαλακρός!
Πάντα το ανώμαλο, καταντά επιβλαβές...
